21 September – Postojna naar Kroatië
Alweer een dag verder na heerlijk in het bos op een camping geslapen te hebben. Er werd even heerlijk ontbeten, en de reis ging al rond 8 uur weer verder. ’s Ochtends tijdens het opruimen was een connector van de zonnecellen afgebroken, en in Slovenië kwam ik geen redelijke stad tegen waar ik zou verwachten de connector te vinden. Dus werd regelrecht naar Kroatië gereden. Via Rijeka zou ik het vast wel vinden, en dan was het oorspronkelijke plan naar Nationaal Park Plitvica Jezera, oftewel de Plitvica Meren.
De grens kon ik vrij soepel over, er werd door de Kroaat even kort naar het paspoort gekeken en verder kon ik. Dat was toch weer fijn. Vanaf de grens ben je vrij vlot in Rijeka, en had een winkel wat aan de rand van de stad gevonden die allemaal laptop adapters had, dus op goed geluk reed ik daarheen. Helaas niet het juiste type connector, maar er was een andere shop in de stad die een groter assortiment had, dus dat moest ik maar proberen was zijn advies. Parkeren was een groot drama daar, dus om kort de winkel in te gaan werd maar even dubbel geparkeerd. Ook hier bleek men de connector niet te hebben, en weer werd ik doorverwezen naar een winkel een paar minuten rijden verderop.
Daar werd enige moeite gedaan. Misschien iets maken dat het werkt, of een andere kleine aanpassing. Helaas was er niks bij met de juiste oplossing. Als zij het niet hadden, had niemand het in Rijeka. Dat was inmiddels wel duidelijk geworden. Toen kwam een medewerker met het gouden idee: De 230Volt-adapter “knippen” en met een klik-koppeling weer verbinden. Dan ook de draad van de zonnepanelen doorknippen, en dan ook een klik-koppeling aan de kant van de panelen laten maken. Dan zou ik de connector van de 230Volt-adapter weer kunnen gebruiken, en dus de mobiele accu ook weer met zonne-energie kunnen opladen. Echter, zij waren een winkel en deden geen montages. Ik werd naar een man doorverwezen, kleine 10 minuten rijden, die elektrische apparatuur repareert. Televisies, koffiezetapparaten, alles is er mogelijk. Hij zou mij kunnen helpen.
Bij deze beste man aangekomen, ging hij eerst in een bak grabbelen. Hij had nog heel veel oude aansluitingen, connectors en dergelijke liggen dus misschien had ik geluk. Bijna 10 minuten verder en diverse bakken doorgespit, had hij precies die ene connector gevonden die ik nodig had. Ik had geen Kroatische Kuna, dus werd een briefje van €10 betaald en ik heb geen wisselgeld aangenomen. Hij was de reddende engel dus was allang weer blij dat ik verder kon!
Het plan was dus om na Rijka naar de Plitvica Meren te gaan. Omdat ik geen zin had in grote wegen, werd Google Maps op tolwegen en snelwegen vermijden gezet, en zo kregen we een hele toeristische route voorgeschoteld richting Plitvica. Een prachtige route, en vlak voor Plitvica werd nog even boodschappen gedaan, zoals nieuw brood en beleg en drinken. Bij de Plitvica meren aangekomen werd ik gelijk overwelmd door de vele toeristen. Niet normaal hoeveel. Vele toeringcars, overal toeristen, en je kon de meren niet of nauwelijks waarnemen vanaf de openbare weg. Een groot bord bij toegangspoort 1 zei dat parkeren €1,40 per uur was, en je iets van €39 moest betalen voor toegang inclusief een specifiek tijdslot om binnen te gaan “en diverse dingen inbegrepen”.
Ik reed door en ben verderop bij een parkeerplaats gaan nadenken wat ik wilde. Zou ik er 2 nachten gaan overnachten op een camping zodat ik een volle dag naar de meren kon, of zou ik het overslaan? De enorme drukte stond mij absoluut niet aan, en de toegangsprijs vond ik aan de hoge kant. Zeker als je niet zelf kan kiezen wat je wel of niet wil doen. Na veel wikken en wegen besloot ik maar verder te gaan, en de Plitvica Meren links te laten liggen. Een nieuwe camping werd gezocht, uiteindelijk in een klein uur verder gelegen Gracac. Camping Lika, beheerd door een oudere man maar tip-top in orde. Goede faciliteiten en zeker nette stelplaatsen. Restaurant op circa 300 meter lopen, en een overnachting zou €20 zijn voor mij en auto/daktent. Prima plekje dus!
Hier in de avond met een Duits stel nog samen gezeten en wat gaan eten in het restaurant. Kennis en ervaring uitgewisseld, en zo vorderde de avond alweer heel snel en was het tijd om het bed op te gaan zoeken.
